De gevoeligheid in de relatie tussen de mens en haar omringende natuur houdt mij bezig. De relatie die we ervaren tussen ons welzijn en het welzijn van andere levensvormen. Hebben wij intuïtie over de staat van de aarde en het bio diverse leven? Schijnbaar letten we op de verkeerde dingen want we verkeren in crisis in deze verhouding. We weten en meten onnoemelijk veel over de status van alles wat leeft en over de gevolgen van het menselijk handelen op het huidige geologische tijdperk.

Het ongekende, het woeste, ongerepte, onaangeraakte verdwijnt als vanzelfsprekendheid in onze ijver alles in kaart te brengen, te ordenen en te becijferen. Het lijkt er op dat we alleen op basis van rationele argumenten en data bereid zijn om waarde toe te kennen aan leven. Nut is daarbij doorslaggevend. Hoe zit het met de betekenis van het onaangeraakte, het onbekende vanuit het menselijke perspectief? De waarde van het ongekende?

In mijn beeldende werk ontleed en analyseer ik (resten van) levend materiaal en breng ik ze in nieuwe vormen en patronen bij elkaar. Deze deconstructies heb ik vastgelegd in foto’s. In die registratie leg ik relaties naar wetenschappelijke determinatiemethoden, onze gerichtheid op profijt van niet-menselijke levensvormen, de schoonheid van vorm en materiaal en vergankelijkheid. Daarnaast verbeeld ik groeivormen met een universeel en cyclisch karakter in klei en keramiek.